دو پاراگراف از مصاحبه صدای آمریکا با عبدالله مهتدی دبیر کومه له در تاریخ 26 اکتبر 2010 صدای آمریکا در برنامه ی تفسیر خبر گفتگوئی را با عبدالله مهتدی دبیر کل حزب کومه له ترتیب داده بود که من دو پاراگراف آن را از صدا به نوشته تبدیل کرده و در این جا به خوانندگان ارائه می دهم. هدف من از این کار نشان دادن تحولات نظری در جنبش "چپ" است که قطعا جنبش سبز در این تحول نقش مهمی را داشته است. البرز
صدای آمریکا:
- در مورد این جنبش دموکراسی خواهی در ایران؟
عبدالله مهتدی:
در مورد جنبش دموکراسی خواهی در ایران، ما از روز اولش کاملا در موضع پشتیبانی و حمایت از این جنبش قرار داشتیم و معتقد بودیم با وجود تمام محدودیت هائی که این جنبش داشت، با مجود اینکه هنوز ایدئولوژی های برآمده از نظام جمهوری اسلامی تاثیرگذار بودند روی این جنبش و با وجود محدودیت هائی که در رهبری سیاسی این جنبش بود و غیره و غیره ولی در کل این جنبشی بود و روز به روز هم تکامل پیدا کرد به سمت یک حرکت حق طلبانه و دموکراسی خواهانه و علیه دیکتاتوری و برای حقوق اولیه مردم. بنا بر این ما به عنوان یک جریان دموکراسی خواه نمی توانستیم پشتیبانی نکنیم. بنا بر این به گرمی حمایت کردیم و همدردی کردیم و هر کاری در این راه از دستمان ساخته بوده انجام دادیم و این راه را ادامه خواهیم داد. اما تا آنجا که به نظرات حزب کومه له شما اشاره فرمودید، خانم درخشش، باید بگویم که، و این را در کنگره سیزدهم که هفته ی گدشته برگزار شد، ما مجددا و با شفافیت بیشتری تاکید کردیم. و آن هم این است که اقتصاد دولتی و تکیه کردن به اقتصاد دولتی به نظر من یک الگوی شکست خورده است در جهان، دوم خود کفائی اقتصادی به نحوی که پس از جنگ دوم جهانی در دنیا مطرح بود و خیلی از کشور های در حال توسعه به دنبالش بودند و در دانشگاه های جهان تدریس می شد، تئوریزه می شد. این هم دیگر تاریخا به گذشته تعلق دارد. ما احتیاج داریم به اینکه یک توسعه اقتصادی پایدار و متوازنی داشته باشیم در ایران از یک طرف و برای رسیدن به این هدف بایستی بتوانیم با جهان خارج تامل و پیوند منطقی داشته باشیم که بر اساس منافع کشور باشد و بتواند هم تکنولوژی و هم سرمایه گذاری خارخی را جلب کند ولی بر اساس تامین منافع کشور باشد. از طرف دیگر ما کاملا معتقدیم که برنامه های توسعه ی اقتصادی ایران باید دو مسئله ی دیگر را هم در نظر بگیرند. بدون در نظر گرفتن این ها شما نمی توانید فقط به طور لجام گسیخته ای اجازه بدهید که کمپانی های خارجی شرکت های خارجی هر کاری که می خواهند بکنند در این کشور. یکی عدالت اجتماعی است. شما به تدریج باید به توانید مهمترین مسائل مثل آموزش و پرورش، مثل بهداشت و بیمه عمومی، مثل کار کودکان، مثل آزادی اتحادیه های کارگری مثل یک قانون کار مناسب و شایسته زندگی امروزی کارگران و توسعه ی اجتماعی را پیش ببرید. و دوم مسئله ی حفظ محیط زیست را.بنا بر این از یک تلفیق درست بین توسعه ی اقتصادی پایدار با عدالت اجتماعی و با حفظ محیط زیست به نظر من ایران می توانست و هنوز هم می تواند کره جنوبی تمام خاورمیانه و این منطقه باشد. این با توجه به منابع طبیعی و سرشار و نیروی انسانی ای که ایران دارد، می تواند باشد. لازمه ی این ها البته وجود یک نظام دموکراتیک و شفاف در ایران هست، و گر نه این برنامه ها قابل اجرا نیست.
صدای آمریکا
دورنمای تحولات جنبش چپ را چطور می بینید؟
عبدالله مهتدی:
به نظر من قبل از هر چیزی یک چپ واقع بین در ایران باید بتواند معضلات اجتماعی جامعه را در ایران و یا بطور مشخص که محل اصلی فعالیت ما ست در کردستان ایران تشخیص بدهد. یک مسئله ای که مبتلا به تمام جامعه ایران است و در واقع در راس همه ی امور قرار دارد مسئله دموکراسی در ایران مسئله ی دموکراتیزه کردن حیات اجتماعی و سیاسی در ایران. بنا براین به عقیده من چپ برای این که جای گاه شایسته ی خودش را پیدا کند قبل از هر چیز باید پرچمدار دموکراسی خواهی در ایران بشود.متاسفانه در گذشته اینطور نبود. ضد امپریالیسم گری و یا تحت عنوان راه رشد غیر سرمایه داری، وابستگی به اردوگاه شوروی و از روی آن محک ایجاد کردن و آن را محک و استانداردی برای جامعه ایران تعریف کردن، این ها زیان های زیادی زد. بنا بر این به نظر من اولین کار وجود یک دموکراسی است که چپ باید پرچمدار آن باشد وبعد از آن به نظر من مسئله ی حقوق زنان و تساوی حقوق زنان است، مسئله جوانان است، مسئله حقوق ملیت ها در ایران و یک نظام غیر متمرکز و به عقیده ی ما فدراتیو است. مسئله تشکلات کارگری، اتحادیه های کارگری که بتوانند در یک نظام دموکراتیک حرف خودشان را بزنند و بر اساس وزن خودشان در جامعه مکان شایسته ای پیدا بکنند. مسئله ی عدالت اجتماعی، کار کودکان و مسئله ی محیط زیست. چپ در ایران اگر به خواهد یک چپ واقع بین باشد و چپ اجتماعی باشد و نه چپ ایدئولوژیک و فرقه گرا بایستی این مسائل را وجهه همت خودش قرار بدهد و پرچم دار اینها باشد. امیدوارم بتواند به این جای گاه برسد. متاسفانه تجربه دهه های گذشته در کنار همه فداکاری ها و جانفشانی ها و صداقت ها ولی هنوز هم پاسخ کاملا روشنی، به نظر من چپ به این مسائل نداده است.
سلام. زحمت کشیدی. ایشان که لالایی بلد است - و دیگران هم - چرا خوابشان نمی برد؟ مثل این که دبیر کلی و ریاست مزایایی دارد که نمی شود با دموکراسی عوضش کرد. نتیجه هم همین است.
پاسخحذف